WAAIEREN (5)

waaieren en vlinderen 

Prachtige blauwe vlinder die leefomgeving met lupinen en vuurvliegjes nodig heeft om te blijven bestaan. Echte vlinders, ze vliegen of fladderen zo mooi. Zie dat maar eens goed in beeld te krijgen. Het openen en sluiten van een vleugel is, dacht ik, eigenlijk eenzelfde beweging als een hand met waaier maakt. Het fascineert, die beweging. Niet alleen meisjes die waaieren met een papieren vlinder vinden dat. Hoe mooi is de animatie van de Blauwe Morpho vlinder? Beeldend kunstenares Rebecca Horn maakte een machine met gedrilde vlinders, gelijkmatig, steeds in hetzelfde tempo en ritme gaan de vleugels open en dicht. En dan de vlinder als hele simpele inklapbare waaier.

Karner Blue Butterfly

                                                     Kort filmpje van vlinder die vleugels sluit

                                                Animatie van blauwe Morpho vlinder
                                                       

                                                  Rebecca Horn Machine met Vlinders
                                     

                                       Chinese, papieren inklapbare waaiers in vlindervorm

1. Karner Blue Butterfly (YouTube) : www.ohio-nature.com
2.Peleides Blue Morpho (youtube) http://www.maximilianpark.de/de/schmetterlingshaus/html
3. Morpho butterfly CG rotating and flying (youtube) http://nsfdtd.org/ 
4. Schmetterlingsschaukel Rebecca Horn (youtube) www.rebecca-horn.de                                                  
5. Vlindervormige papieren waaiers, inklapbaar, www.ninja_gear.com

WAAIEREN (4)

Waaierende kunst

Adembenemend is de beweging van de waaier, de hand met pols en armen. Sensueel, strak wapperend, sierlijk wuivend met soepele polsen, vliegend als een vogel, en meer. Het waaieren inspireert.

Briljant kunstwerk gemaakt met LED lampjes en computertechnieken door kunstenaarscollectief Liu Dhao, Island6 Arts Center, Sjanghai. Een jonge Chinese vrouw in een qi pao (in het westen vooral bekend als Sjanghai Dress)wuift zichzelf koelte toe met een Shanzi, de bekende vouwwaaier, en misschien is ze ook wel iemand aan het verleiden. In de moderne techniek van LED lichtjes en computerbeeld is de waaierende schone net zo goed een sensueel schouwspel. Het blijft boeien. Liu Dhao reflecteert hiermee op het traditionele beeld van China, het westerse oriëntalisme en het neo-oriëntalisme*.

Qi Pao (ook Cheongsam), bekend als Sjanghai Dress

Zie voor meer informatie over Liu Dhao en Island6: http://www.island6.org/JulyInHangzhou.html

*) Ik meen dat in dit verband de termen "orientalisme" en "neo-orientalisme" ook gebruikt (kunnen) worden voor op het verre oosten gerichte vormen van exotisme, en evengoed voor de "stroming" van hedendaagse Chinese en Japanse kunstenaars die met de westerse beeldvorming en de eigen tradities spelen, en hier bovendien nieuwe en vernieuwende beelden aan toevoegen. 

Summary

Brilliant artwork by artists collective Liu Dhao, Island6 in Shanghai. A modern Chinese girl dressed in qi pao (a.k.a. cheongsam or Sjanghai dress) creates a cool breeze in the humid hot summer. A sensuous image that critically reflects on exoticism. Brilliantly done in LED lights and computertechniques.

WAAIEREN (3)

Hedendaagse waaier van het Huis Duvelleroy geïnspireerd op Venetiaanse maskers

Waaiertaal

In voorgaande eeuwen gebruikten Europese dames hun waaier om zichzelf koelte toe te wuiven, én zo gaan de verhalen, als instrument om allerlei non-verbale signalen aan de andere sekse te geven. Bijna elke beweging met gesloten of geopende waaier zou een betekenis hebben gehad. Tikje op de linkerwang, tikje op de rechterwang, snel wapperen, langzaam wapperen, en dan nog minstens vijfentwintig andere bewegingen met de waaier betekenden allemaal iets anders. Ik geloof er niks van, schoot het opeens door me heen dat de heren destijds zo'n dertig verschillende signalen konden herkennen en onthouden, en ook nog het verschil konden zien tussen waaieren om af te koelen en waaieren om een ontmoeting af te spreken. Nu bestaat inmiddels het vermoeden dat de promotie van een complexe waaiertaal in elk geval in de 19e eeuw onderdeel geweest kan zijn van de marketing van de waaierproducent. Zo leverde het nog altijd bestaande Huis Duvelleroy (Frankrijk 1827)een gebruiksaanwijzing met waaiertaal bij elke verkochte waaier. Ik stel me voor dat die gebruiksaanwijzing terechtkwam bij de dames die de waaier kochten of kregen, en niet zozeer bij de heren. Of zouden overal, in het theater, tijdens diners en feestjes posters met waaiertaal gehangen hebben, of lagen overal foldertjes, of hadden de heren wellicht spiekbriefjes met waaiertaal in de mouw verstopt?

Hoe de communicatie tussen dame en heer met hulp van de waaier gegaan zou kunnen zijn, is humoristisch verbeeld in de aflevering "Fan language" uit de Engelse serie Horrible Histories over de 18e/19e eeuwse cultuur in Engeland. 

Zie voor een beargumenteerde kritische noot over waaiertaal in de 19e eeuw, en voorgaande eeuwen, onder andere het weblog The Macaronis. Historical Romance out of the closet van Alex Beecroft, post The Language of Fans, 7 oktober 2008. 

http://historicromance.wordpress.com/category/alex-beecroft/

WAAIEREN (2)

Iedereen een waaier 

Waaieren in de hitte is gezond. Het helpt de huid om het lichaam sneller af te koelen wat bevorderlijk is voor het voorkomen van oververhitting. Het heerlijke briesje van de wapperende handventilator is ook nog een sensuele streling voor de huid, daar kan geen airco of elektrsche ventilator tegenop.

Uchiwa, Japanse platte waaier

Stel je voor dat de waaier (handmatig airco) eens goed gepromoot zou worden. "Waaieren moet, dat doet je goed" en "Iedereen waait in Nederland" om de mensen te stimuleren bij warm weer heel natuur- en lichaamsvriendelijk veel te waaieren. Bedrijven zouden op deze warme dagen waaiers kunnen uitdelen, met reclame, net als vroeger. Dan liggen overal gratis waaiers in plaats van pennen en aanstekers met logo's.

Antieke waaier met reclame

WAAIEREN (1)

handventilator

Katy Perry

Vorig jaar verscheen Katy Perry op een modeshow met blauw haar, een zwart-witte outfit en een simpele waaier in Chinese stijl. Niet zo bijzonder, behalve dan de geestige tekst "Airconditioning" in grote zwarte letters op de rode waaier. Toch, het heerlijke briesje dat ontstaat door het heen en weer wapperen met een waaier voelt meer als een lichte wind van de elektrische ventilator dan de harde levenloze kou die uit de airco komt. In de zomer heb ik altijd een waaier bij de hand, net als de zonnebril hoort die standaard in de handtas en gaat overal mee naar toe. Dit voorjaar heb ik voor het eerst zelf een waaier gekocht, want ik was inmiddels door de enorme voorraad heen die mijn oma in 1947 uit Suriname en Curaçao had meegenomen. Allemaal goedkope Chinese waaiers, gemaakt met plastic, papier, stof, bamboe en hout, vaak beschilderd met tafereeltjes die mij nu wat kitscherig aandoen. Desalniettemin hebben oma, en later ik, bij elkaar zo'n 65 jaar plezier van die goedkope niemendalletjes gehad. Ik heb er nog één, een gevouwen papieren cirkeltje met een plastic handvat dat helemaal in elkaar geklapt kan worden, en dan zelfs in m'n portemonnee past. Er zit al een scheurtje in het papier, dus ik wil deze bewaren als herinnering, en verder niet meer gebruiken. Er moest dus een nieuwe waaier komen. Likkebaardend heb ik eerst een tijd naar allerlei beeldschone waaiers op m'n beeldscherm gestaard, zoals die van Louis Vuitton en Duvelleroy. Uiteindelijk heb, net als oma, toch maar een goedkope waaier bij de Chinees uitgezocht. Wel een mooie. Vrij groot, donkerrood hout, goudkleurig papier en gedecoreerd met kalligrafie aan de ene kant, en twee onopvallende draken aan de andere kant, een beetje als de waaier uit de film "Snow Flower and the secret fan". 

Snow Flower and the Secret Fan (filmscene)

Waaiers van het Huis Duvelleroy

Waaier van het Huis Duvelleroy 

Marc Jacobs met kanten waaier Louis Vuitton

gele waaier met LV logo. Louis Vuitton

Summary

A handfan is a necessity. I learned from my grandmother that the cheap Chinese handfan is good enough for performing the task of creating a nice breeze in hot weather. The House of Duvelleroy, Louis Vuitton and other designers inspire us with their "eye candy" fans. I found an affordable Chinese fan that looks just like the one in the film Snow Flower and the secret fan. 

Ontdekkingen | Discoveries

Afbeelding: zintuigen in de huid

Op een middag lag ik met mijn moeder en één van haar vriendinnen op het grote bed in de ouderslaapkamer met airco. We woonden toen in Suriname, waar het de gewoonte is om 's middags een siësta te houden. Ik werd wakker met een tintelende prikkeling in mijn linkerbeen. Het voelde alsof er hele fijne naalden met de punt tegen mijn huid prikten, van binnenuit. Deze sensatie op zich was voor mij niet nieuw. Het was nieuw dat ik opeens enorme behoefte had om met mijn moeder en haar vriendin te communiceren over de prikkels en de tintelingen die ik binnen in mijn been voelde. Ik merkte dat het lastig was dat ik nog geen woorden of naam voor deze sensatie kende.Ik probeerde het gevoel in mijn been te omschrijven. Welke woorden of omschrijvingen ik gebruikte, de twee vrouwen vatten niet wat ik bedoelde. Toen ik daar genoeg van had, stopte ik met woorden zoeken. Ik liet het aan ze voelen. Ik legde mijn been tegen hun benen aan, zodat zij de prikkels door mijn huid heen, via hun huid zouden voelen. Vrijwel direct reageerde de vriendin, en legde uit dat mijn gevoel een slapend been heette. Ik dacht echt dat ze me nu begreep dank zij het huidcontact. Dat de prikkelende naalden via mijn huid bij haar huid naar binnen waren gegaan, zodat zij het ook kon voelen. Tot ze vertelde dat het toeval was dat ze net op dat moment had begrepen over welke sensatie ik 't had. Achteraf was 't een belangrijke middag waarin ik allerlei ontdekkingen deed. Dat ik de behoefte had om mijn zintuiglijke waarnemingen met die van anderen te vergelijken, dat ik hiervoor de taal nodig zou hebben, en dat mijn huid letterlijk de grens was van mijn lichaam. 


Een dag later: 
Nadat ik mijn herinneringen opschreef over de huid als begrenzing van mijn lichaam, kwam ik het afstudeerwerk van Anna Maria Meister tegen. Een serie met een vergelijkbaar thema gebaseerd op allerlei vragen over de huid als grens van het lichaam. Eén van de foto's in deze serie vind je hieronder. 


Summary
As a little girl I discovered during siësta in tropical Surinam the need to communicate about sensory experiences, the importance of language and I recognized skin as the boundary of my body.


A day after I wrote my memory I found Anna Maria Meister's pictures, with images related to questions on skin as the boundary of the body.

The Space In Between, Prosthetic Experiment I . Anna Maria Meister. 
Columbia University NY|Graduate School of Architecture 2012


http://www.arch.columbia.edu/work/courses/studio/advanced-vi-gooden/anna-maria-meister

Een begin | A start

In mijn studio-appartement. Foto: Alicia Artenstein 2012

Met verwondering en bewondering laat ik me al jaren inspireren door allerlei blogs*. Vanuit de familie- en vriendenkring hoorde ik regelmatig dat ik eens met een blog zou moeten beginnen. Hierop reageerde ik tot voor kort wat afhoudend. Niet dat ik geen hobby's of passies heb, integendeel. Ik heb meerdere passies, en ik deel deze zo graag met anderen dat ik daar mijn beroepen van gemaakt heb.** Ik heb een nogal lastige eigenschap die me tegenhield. Ik zie en voel verbanden tussen allerlei fenomenen. En dat betekent dus dat ik me niet strak bij één ding wil houden, want voor mij heeft het één dan zoveel met het ander te maken dat ik het niet wil scheiden. Als ik me dan aan een strakke afbakening moet houden, dan is dat voor mij zo'n verarming, dat mijn plezier als sneeuw voor de zon verdwijnt. Tot ik me bedacht dat als het mijn eigen weblog is, ik zelf bepaal waar ik wel of niet de grenzen leg. In de ogen van anderen bewandel ik dan vaak zijpaden. Het zij zo. Dit weblog wil een huis zijn, een Huis voor het Rijk der Zintuigen met de zijpaden erbij. Mij gaat het vooral om de reis. Het zou mooi zijn als dit leidt naar een virtueel museum op het web met kamers voor al het moois en lekkers dat de zintuigen voedt, inspireert en uitdaagt. En wie weet, verhuist dit weblog ooit van een studio-appartement tussen de stadsbomen naar een tastbaar Huis Rijk der Zintuigen met vanuit elke kamer uitzicht op de Natuur.

Voorlopig ga ik me eerst maar verdiepen in de technische aspecten van het bloggen. Ondanks de duidelijke instructies heb ik de technische mogelijkheden nog niet onder de knie. 

Summary

A start. This is the first post of the dutch weblog House Empire of the Senses. This weblog intends to be about all kinds of subjects that please and challenge the senses (the arts, perfume, nature, skin, cosmetics, massage, cats & dogs). It would be beautiful if one day a Virtual Museum for the Realm of the Senses could be created from ideas and images expressed in this weblog. 

*) Over weblogs die inspireren volgen zeker nog blogposts in de toekomst

**)P.R./Communicatie, Onderwijs, Beeldende Kunst, Uiterlijke Verzorging